Kitabından elde edeceği geliri Engelliler için bağışlayacak

Çanakkale'de Cevatpaşa Mahallesi'nde yaşayan Süreyya Oğuz (46) ve Metin Oğuz (49) çiftinin iki çocuğundan en küçüğü olan Duru Oğuz, 5,5 aylık dünyaya geldi. Doğumun ardından beyin felci (Cerebral Palsy) hastası olduğu ortaya çıkan, sağ kolunu kullanmayan ve tekerlekli sandalye ile hayatını devam eden Duru Oğuz, Doğa Koleji 5'inci sınıf öğrencisi iken yazdığı kompozisyonları ile okulda Türkçe öğretmeninin dikkatini çekti. Duru'nun tabletinde de yazdığı yazıları gören ve beğenen öğretmeni, Duru'nun ailesine, bu yazıları kitaba dönüştürmelerini tavsiye etti. Ailesiyle bu konuyu konuşan Duru, 3 yıl önce günlüğünde sadece sol elini kullanarak yazdığı masalları, hayalleri ve duygularını, 'Duru'nun Günlükleri' adı altında kitap haline getirdi. 1'inci ve 2'nci baskı olmak üzere yaklaşık 5 bin adet basılan ve internet üzerinden 10 ile 20 TL fiyat aralığında satışa sunulan 'Duru'nun Günlükleri' kitabından elde edilecek gelir, engelli vatandaşların fizik tedavi ihtiyaçları için bağışlanacak. Kitabını engelli arkadaşlarına katkıda bulunmak için yazdığını belirten Duru Oğuz, Kitabımın içeriğinde masallarım, hayallerim, duygularım yer aldı. Kitabımı Türkçe öğretmenim sayesinde yazmaya başladım. Bundan sonraki hedefim yeni bir kitap daha çıkarmak. Ben yapabiliyorsam, herkes yapabilir. Büyüyünce iki meslek sahibi olmak istiyorum. Biri yazar, diğeri ise oyunculuk” dedi. Kızı Duru'nun günlüklerinden oluşan bu kitabıyla çevremizden çok olumlu tepkiler aldıklarını ifade eden Süreyya Oğuz ise, “Duru bu konuda bir örnek teşkil etti. Duru'nun yaptığı bu davranış çok ama çok anlamlı oldu” diye konuştu. Duru Oğuz, kitabının 1'inci bölümde, hayallerini anlatan 'Duru'nun Hayalleri' başlıklı yazıya yer verdi. Oğuz, hayallerini şu kelimeler ile anlattı; “Merhaban ben Duru. Her çocuğun hayalleri vardır, benim de hayallerim var Güneşe sarılmak, onunla bir an olsun oyunlar oynayabilmek, yıldızlara dokunup, dilek tutmak, çimenlerin üzerinden koşup kahkahalar atabilmek, bir camı açıp içimde kalan şeyleri bağırmak, öğretmenlerim ve etrafımdaki iyi niyetli insanlar tarafından korunmak, bir kedimin veya telefonumun olması, doğmamış kuzenimin beni sevmesi, kötüleri yenmek, öğretmenlerimin bana kızmayıp çatık kaşlarla bakmaması, yıkılmayıp sevdiğim kişilerle ayakta tutunabilmek, okulumun gezilerine gidebilmek isterdim. Uyuyan güzel gibi ilk önce annemi uyutup, sonra kendim uyumak ve sonsuza kadar iyi olan güçlerime yenilerimi eklemek isterdim.”