Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.”
Bu dizeleri her nerde okursanız okuyun aklınıza Gelibolu’da, Değirmen Burnu Tabyasının arkasındaki tepenin yamacında yer alan Dur Yolcu Anıtı gelecektir. Çanakkale’de kordon boyunu adımlarken, akşamüstü bir çay içerken veya feribot iskelesinde beklerken hep bu dizelerle karşılaşırız. Sanki o tepede o dizeler yüzyıllardır varmış gibi hissederiz. Güven verir bu tepe bize, istiklalimizin teminatıdır adeta. Gelen geçene ibret olsun diye ordadır o, Çanakkale’nin sesidir, yüzüdür aynı zamanda.
Mehmetçik, 102 yıl önce bu topraklarda daha önce eşi benzeri görülmemiş büyüklükte bir saldırıya maruz kalmış ve düşmanı ağır bir bozguna uğratmıştı. Yüzbinler, vatanı için bu topraklarda yüreğini ortaya koymuş ve o tarihten sonra Çanakkale Türk milletinin zaferinin sembolü olmuştu.
1960 yılına gelindiğinde ise Çanakkale’nin boğaza hâkim bu tepesi hala boştu, aynı tarihlerde Necmettin Halil Onan tarafından kaleme alınan “Bir Yolcuya” kitabı yayımlanmış ve aynı isimli şiiri herkes tarafından çok beğenilmişti. Şiiri çok beğenen hafızasına kazıyan bir isim daha vardı, Kilitbahir’de bölgedeki garnizonda asteğmen olarak askerlik görevini yapan Seyran Çebi. Çebi, kulak vermişti bu doludizgin cümlelere, vatan kalbi gibi onun da kalbi bu topraklarda atıyordu.
“Eğil de kulak ver bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.”
Diyordu Necmettin Halil Onan.
Duyuyordu Mehmetçik, duyuyordu Türk milleti!
Karar verildi, izinler alındı Çanakkale’nin en güzel tepesine bu dizeler kazındı.
Ve her yolcu, selam durdu Çanakkale’nin kanla sulanmış tepelerine.
Vatan için herşeyini ortaya koyan Mehmetçiğe minnettarlığımızı hatırlamak ve hatırlatmak adına, Necmettin Halil Onan’a kulak verelim bir daha:
“Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek, Anadolu’nda
İstiklal uğruna, namus yolunda,
Can veren Mehmet’in yattığı yerdir.”
