Mevsimler karmakarışık, nereye saklanmışlar,
Yaz ve kışı yaşıyoruz, hani ilkbaharı ve sonbaharı.
Soruyorum kim bilir, hangi gezegene doğru yol almışlar,
Bunlar gerçek, gecelerimiz rahat değil, umutla uyanmak istiyoruz sabahları.
Dünya’nın doğal dengesini bozan insanların acımasız hırsı,
Bencilleşmiş herkes, güçlü olanlar eziyor diğerlerini.
Her şey benim olsun, kalmasın karşıya ne çeyreği ne de yarısı.
Öyle bir an gelecek ki, taşıyamayacaklar sırtlarındaki semerlerini…
Yediğimiz yiyeceklere bakın, doğallıktan eser kalmamış,
Kimyasal ilaçlarla tarumar etmişler bağları, bahçeleri…
İçlerindeki kötülükler toprağın derinliklerine kök salmış,
Gündüzü rahat geçiriyorlar, acaba uyuyabiliyorlar mı geceleri..
Başta söyledik ya, yok mevsimler artık yaşamımızda,
El kiri, para denen illeti kim bulmuşsa lanet olsun.
Gittikçe kötüye gidiyoruz, Nemrutlar ve Firavunlar aramızda,
Fiziksel yapıları bozuk bu zalimlerin, hiç değilse maneviyatta kendilerini bulsun.
Yine de çok karamsar olmayalım, ilkbahar ve sonbaharı içimizde yaşatalım.
Dünya yorgun, dünya kırgın, çekemiyor artık bunca yükleri.
Ayrıştırmalardan uzak durup, sevgi çemberi içinde kalalım…
Gelin gömelim, bir yerele yapılan bunca kötülükleri…!
Saygılarımla,
Not: Kendime ait bir şiirdir.
